Het eerste SALON van 2023 is meteen een versie om U tegen te zeggen. Wij hebben Michaël Aerts uitgenodigd die met de verrassende keuze kwam om zijn spitsbroeder Vadim Vosters als gast te vragen. Deze zesde editie van SALON17 wordt een avontuurlijke trip tussen hemel en hel, tussen duister en licht én lichtheid in de duisternis. Twee weekends kunnen we u verrassen met dit bijzonder salon waarin heiligen, duivels en zelfs Disney om de hoek loeren. Twee weekends waarin beeltenissen van filosofen en werken van vermaarde artiesten een andere invulling krijgen.

michaelaerts
vadimvosters

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

In de donkere maand december, net voor de feestdagen presenteren we jullie de vijfde editie van SALON17. We zijn bijzonder enthousiast om gedurende twee weekends onderdak te mogen bieden aan het werk van Nele Van Canneyt. Nele is meester in het fotograferen van oorverdovende stilte. Dit levert beelden op die ze graag met ons deelt. Op onze vraag om op haar beurt een tweede kunstenaar uit te nodigen, moest ze niet lang nadenken. Haar keuze viel op Zeli Bauwens. Zeli neemt ons mee op een speelse tocht door haar poëtische creaties. December krijgt bij ons kleur dankzij Nele en Zeli.

nelevancanneyt
zeli.bauwens

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

De opening van een tentoonstelling heeft zijn gewoonten. Het gewone ritueel bestaat erin de werken op te stellen in een zo neutraal mogelijke ruimte. De omringende ruimte is meestal gebroken wit, of in een kleur die past bij de stijl in kwestie. (White Cube). In dit geval wordt deze conventionele routine overschaduwd door haar tegendeel. Een kunstenaar wordt uitgenodigd om zijn werk te tonen in een context die niet neutraal is. Hij moet ook vergezeld worden door een andere kunstenaar van zijn keuze. Alle werken worden opgehangen in een huis dat normaal is ingericht en bewoond, en dat verandert alles. Jacques Charlier nodigde Mieke Teirlinck uit om dit avontuur te delen. De tentoonstelling wordt dan ook ervaren als een beleefdheidsbezoek aan het huis. Hier ligt de gewaagde inzet van Klaus Verscheure en Kathy Holvoet. Het is niet eenvoudig om een sympathieke relatie te creëren, want het kleinste fictieve element in het begin wordt intiem naarmate de uren verstrijken. Een 'In Situ'-ervaring tot in het extreme, maar met onverwachte verrassingen. (tekst Sergio Bonati)

jacquescharlierart
mieketeirlinck

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

Voor de derde editie hebben we Henk Delabie uitgenodigd. Als je aan Henk vraagt waarover zijn werk gaat, dan zegt hij: ‘Alles heeft met ruimte te maken'. Henk is vooral gekend voor zijn monochrome sculpturen. Op de één of andere manier lijkt het alsof zijn werk steeds specifiek voor de ruimte waarin het getoond wordt, gemaakt is. De kunstenaar confronteert de kijker met ‘new spaces’, plaatsen waarin de toeschouwer zou kunnen binnenstappen, mochten de werken tenminste op de schaal van de kijker bestaan. Nu worden het eerder mentale ruimtes. Je moet jezelf inbeelden dat je er een schuilplek of een rustplaats of stilte opzoekt of … Even ‘verstild’ en intiem als het werk van Henk Delabie zijn de foto’s van de Gentse fotografe Griet Van de Velde die door Henk werd uitgenodigd om samen met hem werk te tonen.

delabiehenk
grietvandevelde

• 
• 
• 
• 
• 
•  

De van oorsprong Nederlandse Daniëlle van Zadelhoff (°1963) is nog maar sinds 2013 aan het fotograferen, maar sindsdien schoot haar ster als een komeet naar het firmament. Deze minzame, stille fotografe werd opgepikt op sociale media maar kon haar werk ondertussen tonen in het Memlingmuseum Brugge, CAC Malaga, Paris Photo, Samogitian Art Museum Litouwen, Genua, Milaan, Napels, SFMoma… Daniëlle nodigde de fenomenale Spaanse schlder Santiago Ydáñez uit. Santiago mocht in België voor De Munt het artwork leveren voor de scenografie van de opera Tosca. Een schilder die je moét leren kennen.

danielle_van_zadelhoff/
ydanezydanezydanez/

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

Stanislas Lahaut (°1979 Gent) mocht de eerste editie van SALON 17 aftrappen. Deze conceptuele kunstenaar plaatste meteen een driemaster in de hall van ons huis en hing grote ingekaderde papieren op met teksten als ‘I’m not afraid of repeating myself’. Het werk van Stanislas >vertrekt bijna altijd vanuit zijn eigen leefwereld. Liever dan grote gebaren in zijn kunst te verwerken, plaatst hij via minimale ingrepen een poëtische of speelse voetnoot bij onze alledaagse realiteit. Hij nodigde de jonge West-Vlaamse Lien Buysens uit om haar intimistische tekeningen en kleine schilderijen bij ons te tonen.

stanislaslahaut
lien_buysens/

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•